darkwater.fotkoblog.pl

Dopiero gorÄ…cy podmuch otworzyÅ‚ zaklejone powieki. UjrzaÅ‚am ponury korytarz oÅ›wietlony rozżarzonymi do czerwonoÅ›ci kamieniami, z których unosiÅ‚a siÄ™ lekka para. ByÅ‚o bardzo duszno.. czuÅ‚am, że tak jest, ale nie dusiÅ‚am siÄ™ i mimo ogromnej temperatury odczuwaÅ‚am miÅ‚y chÅ‚odek owÅ‚adajÄ…cy skórÄ…..która po bliższym przyjrzeniu okazaÅ‚a siÄ™ zielonkawa i satynowa. ByÅ‚am nago.. pokrwawione ciaÅ‚o szczÄ…tkowo zakrywaÅ‚am wÅ‚osami i jedyne co mogÅ‚am zrobić to siÄ™ w koÅ„cu ruszyć. 
CzuÅ‚am otaczajÄ…ce ciepÅ‚o, widziaÅ‚am jak zewszÄ…d unosi siÄ™ para.. po kilku krokach dostrzegÅ‚am w oddali zbliżajÄ…cÄ… siÄ™ postać..stÄ…paÅ‚ powoli i ociężale i wyraźnie szedÅ‚ do mnie. W pierwszym odruch staraÅ‚am siÄ™ jakoÅ› zakryć..ale nie miaÅ‚o to sensu.. rzuciÅ‚am siÄ™ do ucieczki. Nie wiedziaÅ‚am dokÄ…d biegnÄ™, nie widziaÅ‚am drogi, liczyÅ‚am tylko, że jak wpadnÄ™ w przepaść to wlecÄ™ do otwartego pyska besti.. żeby szybko umrzeć. Droga nie miaÅ‚a koÅ„ca..powiem wiÄ™cej, czuÅ‚am, że wbiegÅ‚am w wiÄ™kszÄ… przestrzeÅ„ i przestaÅ‚am sÅ‚yszeć jego kroki za plecami. UsÅ‚yszaÅ‚am za to warczenie.. przestaÅ‚am oddychać, zamknęłam oczy..zbyt dÅ‚ugo nie byÅ‚am wojnÄ…. 
PróbowaÅ‚am uwolnić skrzydÅ‚a, wzbić siÄ™.. ale ta zielonkawa powÅ‚oka blokowaÅ‚a gorÄ…cÄ… naturÄ™. MogÅ‚am liczyć tylko na wyostrzone zmysÅ‚y, które i tak mnie już zawiodÅ‚y.. warczenie nie ustwaÅ‚o, staÅ‚o siÄ™ bardziej donoÅ›ne, zagÅ‚uszaÅ‚o moje myÅ›li, dopiero teraz przypomniaÅ‚am sobie jak tu trafiÅ‚am. Wiverna mnie porwaÅ‚.
Tak ogÅ‚uszajÄ…ca ciemność..odebraÅ‚a mi zmysÅ‚y, odebraÅ‚a mi czucie, owÅ‚adnieta dziwnÄ… siÅ‚Ä… osunęłam siÄ™, wzniecajÄ…c chmurÄ™ pyÅ‚u. ByÅ‚am na wpóÅ‚przytomna.. ale doskonale pamietam postać, która mnie zabraÅ‚a, niósÅ‚ mnie przez ten caÅ‚y korytarz, którym uciekaÅ‚am, aż do pozÅ‚acanych wrót, które otworzyÅ‚ skinieniem gÅ‚owy. 
(cdn.)